Teatr Figur nieczęsto gra w Krakowie. Jest teatrem w drodze. Tym razem wystąpi gościnnie na scenie Teatru Odwróconego (Sławkowska 14) ze spektaklem - instalacją "Huljet, huljet", wielokrotnie prezentowaną na licznych scenach, także festiwalowych, oraz w ramach programów TEATR POLSKA (2017) i PROMESA - promocja kultury polskiej za granicą (2017).
Najchętniej gramy ją jednak w Krakowie. Bo to opowieść zakorzeniona na Kazimierzu. Opowieść o życiu w getcie. "Hulyet, hulyet".
Spektakl - instalacja "Huljet, huljet" jest osobistą wypowiedzią artystyczną zespołu Teatru Figur Kraków. To wyraz niezgody na to, aby wspomnienie o ludziach, którzy żyli w getcie przykryły statystyki ofiar i bezosobowe tablice pamiątkowe.
Wszyscy wiedzą o utworzeniu getta, o jego likwidacji, ale mało kto wie o tym, że na Limanowskiego sprzedawano lody, a Rosnerowie grali w kawiarni koncerty. Że było co najmniej kilka tras szmuglowania koszernego jedzenia, działały organizacje pomocowe, szpital, a w Aptece pod Orłem czytano gazety, słuchano muzyki, prowadzono dyskusje. Że młodzi – wbrew wszystkiemu - się zakochiwali. Próbowano żyć.
„Hulyet, hulyet” to poetycka opowieść inspirowana historiami i zdjęciami z krakowskiego getta, zrealizowana w formie cieniowej instalacji teatralnej. Ekrany zamontowane są w przedmiotach codziennego użytku - w starych walizkach, pudełeczkach po lekarstwach, szafce aptecznej, w stole.
koncepcja i scenariusz: Zespół TFK;
reżyseria: Dagmara Żabska, Alla Maslovskaya;
scenografia: Agnieszka Polańska, Beata Klimkowska, Edyta Stajniak;
muzyka: Andrzej Bonarek;
produkcja: Marta Hankus;
obsada: Agnieszka Polańska, Piotr Idziak, Mateusz Wróbel, Marta Hankus, Dagmara Żabska.
Nagrody: Grand Prix na III Międzynarodowym Festiwalu Sztuki Animacji AnimArt w Łodzi (2017); Wyróżnienie – dla zespołu Teatru Figur z Krakowa za wysublimowaną wizyjność przedstawienia w klasycznej technice teatru lalkowego w spektaklu „Hulyet, Hulyet” na XXIV Międzynarodowym Festiwalu Teatrów Lalek SPOTKANIA w Teatrze BAJ Pomorski w Toruniu (2017).
Pokaz ma charakter kameralny. Obowiązują rezerwacje miejsc. Bilety w cenie 20 zł.
Rezerwacje: teatr@teatrfigur.pl
Na scenie stoi stół, który stopniem niemożliwości odpowiada toczącym się przy nim, nad nim i pod nim tańcom, zabawom i rozmowom świeżo wykopanych zombie.
Scenariusz i reżyseria: Wiesław Hołdys
Aktorzy: Anna Lenczewska, Jan Mancewicz, Robert Żurek
Kostiumy i rekwizyty: Katarzyna Fijał
Muzyka: Michał Braszak
Współpraca: Agnieszka Dziedzic, Maria Śmiłek, Tadeusz Przybylski
Projekt plakatu i ulotek: Tanya Tsupka
Fot.: Ilja van de Pavert
Partner: Stowarzyszenie Teatrów Nieinstytucjonalnych STeN
Spektakl zrealizowano przy wsparciu finansowym Województwa Małopolskiego.
Nagroda Marka Radia Kraków za najciekawsze wydarzenie kulturalne w Krakowie w styczniu 2016.
Nominacja do Krakowskiej Nagrody Teatralnej im. Stanisława Wyspiańskiego.
"Świątek z demobilu
Anna Lenczewska, Jan Mancewicz, Robert Żurek - wędrowni Encyklopedyści Voltaire'a. Przemierzający wertepy aktorskiej wyobraźni, by świat zmierzyć i opisać – słowem: oswoić. By demony tego, czego się boimy i lękamy zatrzasnąć w zamykanym na łańcuch woluminie.
W spektaklu teatru Mumerus porwali się na rozbebeszenie własnych narzędzi – na język. Na zgłoski i głoski, które wyciągają spod stołu, z walizki i oglądają pod światło reflektorów, by być pewnym, że nie ma w nich już żadnej wieloznaczności, żadnych podprogowych niuansów i sensów. W czasie spektaklu rozpruwają semantyczne szwy tak ostentacyjnie, że aż sypie się foniczne pierze.
Kiedy pierwszy piorun przeciął niebo i człowiek intuicyjnie wyczuł, że może jednak nie być żadnego potem, ani żadnej nieśmiertelności - odczuł natychmiastową potrzebę stworzenia języka – to wersja oficjalna, wszak wszyscy wiemy, że mężczyźni wydziergali język, aby uwodzić kobiety :-) Ugniatając swoją komunikacyjną Wenus z Willendorfu memłali dźwięki, które powoli przyjmowały uporządkowaną strukturę systemu. Maltretowali zgłoski, rozciągali je sprawdzając ich wytrzymałość. Misternie stroili klawesyn abecadła, aby uzyskać niezawodne narzędzie, które jednoznacznie nazwie i opowie rzeczywistość. Tu zaczynają się jednak pewne schody. Bo nawet podstawowy zakres słownictwa wykoleja niejednoznaczność. Domino uważnie kleconej wypowiedzi można rozwalić jednym ruchem dłoni. Wystarczy ją doświetlić z innej strony i cały sens myśli przyszpilonej encyklopedycznie ustrukturyzowaną semantyką bierze w łeb. Ale, czy nie jest z drugiej strony tak, że w malarstwie wiemy wszystko, bez napisów? A spektakl Mumerusa jest jak sekwencje z malarstwa Hogartha i Watteau. Bo całe ludzkie ciało jest trąbą wypowiedzi. Idealnie nastrojeni aktorzy dają nam to do zrozumienia przez całe przedstawienie. U Mumerusa nie ma momentów oddechu, na aktorskie luzy – jak w kapitalnej scenie umordowanej orkiestry, która nie może wyswobodzić się z uroku. Całość spektaklu jest naciągnięta na niewidzialną nić, na której scena manualnej konwersacji jest rarytasem z bitą śmietaną.
Mumerus to teatr wypracowanego detalu. Poczucie humoru jest tu w aktorstwie, w wyczuwalnym porozumieniu, jakie nawiązuje się w potrójnym obiegu, pomiędzy aktorami, publicznością i reżyserem nawigującym całością. Poczucie humoru jest tu w kościstej łapeczce usłużnie pomagającej w dźwiganiu walizki. Mumerus to żarty o chałwie z łupieżu, jest więc i mięso kotowe na ból krzyża i popiół z głowy wściekłego psa – bóg wie na co. Jest charakterystyczne dla Mumerusa bawienie się potencjalnością rekwizytów. Klecenie ślepego potworka – świątka z demobilu, do którego (skoro mamy już język) można wznosić modły o pragnienia i marzenia, o wybawienie przed nieznanym i nieuniknionym... Jest w tym wszystkim na rzeczy, że w literaturze Śmierć zwyczajowo przemawia kapitalikami..."
Olga Śmiechowicz
Dziennik Teatralny
Rezerwacja biletów: mumerus@poczta.onet.pl
lub https://ewejsciowki.pl/krakow/teatry/teatr-mumerus,871/stol-z-powylamywanymi-nogami-na-stole-i-pod-stolem,8518?eventId=102262 (internetowo w cenie 20 zł)
KALENDARZ
.jpg)
