Artyści: Cecilia Bonilla, Sława Harasymowicz, Eva Stenram

Kuratorka: Małgorzata Mleczko // NO LOCAL


Fotografia często odbierana jest jako wizualne archiwum, dokument. Egalitarnie zapisuje wszystko: ważne doniosłe chwile, jak i lekkie niemal trywialne elementy codzienności. Zapamiętuje. Ale pamięć fotografii nie jest prostą funkcją liniową. W spojrzeniach padających na to samo zdjęcie pojawiają się różne obrazy. Narracja fotografii jest procesem, na który wpływ mają czynniki wykraczające poza intencje fotografa. Zdjęcie podlega ingerencjom i reinterpretacjom. Potrafi skrywać i obnażać. Uwiarygadniać i zakłamywać. Praca z obrazami jest pracą na “żywym” organizmie ludzkiej świadomości, wrażliwości, wiedzy i pamięci. Bonilla, Stenram i Harasymowicz igrają z pojęciem wiarygodności fotografii. Owszem, zdjęcia budują struktury: formalne, ikonograficzne, myślowe. Pozostaje tylko pytanie czy one są czymś trwałym? Czy mogą być dokumentem? A gdyby okazało się, że to co widzimy w obrazach jest czysto wyobraźniowe i całkiem umowne?