Ce formidable bordel w świetnym opracowaniu scenicznym Stanisława Michno, odsłania typowe cechy antyteatru - teatru absurdu, którego Ionesco, obok Samuela Becketta, pozostaje głównym przedstawicielem.

Sztuka Ce formidable bordel jest finalnym akcentem jego dramatopisarskiej twórczości, która rozpoczęła się od małych teatrzyków w Quartier Latin, by wejść następnie na najwyższe sceny we Francji i na świecie.
Bohater - to główna postać dramatu, milczący i zaskakujący widza w zasadzie można powiedzieć antybohater. Jego uporczywe milczenie w obecności innych postaci to bardzo wymowna i teatralnie atrakcyjna rola.
Cała sztuka opiera się na błyskotliwych dialogach czy monologach oraz pełnej intelektualnej i językowej finezji oraz filozoficznej głębi scenariusza. Dochodzi do tego bardzo wyrazista charakterystyka postaci.
Uderzający dla odbiorcy jest bardzo aktualny i ogólnoludzki wydźwięk.
Jest to teatr ukazujący samotność człowieka i mizerię ludzkiej kondycji, absurdalność egzystencji oraz daremność pytań o sens życia.
Jakie jest przesłanie "Ce formidable bordel"? Odpowiedź należy do widza...

Autor: E. Ionesco
Przekład: Leon Zaręba, Leszek Elektorowicz
Reżyseria: Stanisław Michno
Choreografia: Anna Ochman
Scenografia: Gabriel Abratowicz
Światło: Jakub Siepracki
Dźwięk: Leszek Olejarczyk

Obsada (według kolejności pojawiania się na scenie):

Szef: Robert Trybus / Michał Leśniak
Jakub, Rebeliant: Norbert Burkowski / Marek Wolny
Łucja, Rebeliantka: Anna Dzierża / Karolina Bondaronek
Piotr, Rebeliant: Filip Jurkowski
Tancerka: Anna Ochman
Starsza Pani, Matka Rebeliantka: Zina Zagner
Pani z pieskiem, Rebeliantka: Lea Pradziński
Pan - mąż Pani z pieskiem, Rebeliant: Tomasz Poniży
Pan II (rosyjski emigrant), Nauczyciel, Rebeliant: Stanisław Michno
Dozorczyni: Aleksandra Barczyk / Anna Dzierża
Agnieszka, Kelnerka: Magda Furmanek

w roli Bohatera: Wojciech Michno