Wystawa ” Między niebem a ziemią” to próba porozumienia ze sobą różnorodnych stylów twórczych, których wspólnym mianownikiem jest wizja natury jako uporządkowanej struktury i harmonii kontra-stów. Koncepcja ta stanowi wspólną ścieżkę poszukiwań artystycznych Izabeli Gajewskiej i Teresy Szyngiery.

Kontrast światła i cienia, wibracje kolorów to atrybuty nieprzerwanej transformacja form życia, które splatają się w sieć wzajemnych zależności. Tak można scharakteryzować dążenia twórcze tych dwóch artystek. Ich malarstwo to próba wniknięcia w świat materii i łączenie z refleksją nad miejscem człowieka we wszechświecie. Inspiracje pejzażem są u Gajewskiej dążeniem do reinterpretacji wybranych mitów dotyczących powstania świata w pradawnych kulturach. Z kolei ornamentalny charakter malarskich struktur Szyngiery wykracza poza dekorację i zyskuje szerszy wymiar wizualny i znaczeniowy.

W konfrontacji artystek najważniejszy jest zatem stosunek do koloru oraz sposób kształtowania formy obrazu . Ukazuje to różnice temperamentów artystycznych, co czyni ich spotkanie interesującym zestawieniem.