SCENA SUPERNOVA, ul. Gazowa 21, Kraków
poniedziałek, 29 stycznia 2018 r., godz. 20.00
wtorek, 30 stycznia 2018 r., godz. 20.00

Włoski Instytut Kultury w Krakowie zaprasza na monodram teatralny

SUITA „NIEWYBACZALNE”
Pisarkom powołanym do daru większego od pisarstwa - do Miłości.

Występuje: Clara Galante
Reżyseria: Alessio Pizzech

Na podstawie Guido Barbierego Niewybaczalne /ostatni list Etty Hillesum
Konsultant kostiumowy Metella Raboni
Asystent wolontariusz Alma Poli
Spektakl z polskimi napisami.

WSTĘP WOLNY!

Suita Niewybaczalnych to teatralny portret jednej z najbardziej intensywnych i wzruszających postaci XX wieku, Etty Hillesum, młodej pisarki holenderskiej, która dobrowolnie przeniesie się do obozu koncentracyjnego w Westerbork, aby przyczynić się do złagodzenia cierpień internowanych, a następnie zakończy życie w Auschwitz.
Podział dramaturgiczny rozgrywa się w trzech częściach: o zmierzchu, w nocy i o świcie. Muzyka zapowiada otwarcie każdego z trzech aktów za pomocą preludiów lub interludiów, które odzwierciedlają stan duchowy Etty, w coraz bardziej naznaczonym napięciem oczekiwaniu na nowy transport do Westerbork, które w finale zamieni się w „niezwykłe, nieuchronne pogodzenie z losem”.
Bohaterka własnej historii, przywołana pośród „Niewybaczalnych” w książce Laury Boelli i pośród pisarek, które doświadczyły cierpienia w obozie, postać być może najbardziej świetlista i najbardziej radykalna to Etty Hillesum, niezwykle świadome ucieleśnienie owego nieredukowalnego konfliktu między unicestwieniem a tworzeniem, którym charakteryzowała się tragedia Shoah.
Urodzona w Middelburgu, w Holandii, w 1914 roku, 30 lipca 1942 roku Etty na własną prośbę zostaje przeniesiona do obozu w Westerbork, gdzie w „rozdzierającej nędzy” obozowej stara się ulżyć w cierpieniu więźniom. 7 września następnego roku wraz z całą rodziną zostaje deportowana do Auschwitz, w którym przeżyje zaledwie 83 dni. Umrze w komorze gazowej 30 listopada 1943 roku, w wieku 29 lat. Jej „radykalny altruizm” – tak został zdefiniowany – doprowadzi ją do wyboru braku buntu, do nieprzeciwstawiania się niepowstrzymanej machinie zagłady, upatrując, przeciwnie, w codziennie praktykowanej miłości najwyższego przejawu niepoddawania się zarazie zła. Narracja tekstowa stawia aktorkę Clarę Galante w roli świadka Etty między zmierzchem a świtem 6 czerwca 1943 roku, w godzinach, które poprzedzają ostatnią podróż do Westerbork – główny zrąb narracji czerpie z Dziennika Etty i jej ostatniego listu, podczas gdy boczne konary stanowią proza i poezja innych pisarek „Niewybaczalnych” XX wieku: Cwietajewej, Campo, Kolmar – dziedziczek literatury, powołanych do daru większego od pisarstwa. Zresztą, strony ich pism przenika ten sam życiodajny, wibrujący, niespolegliwy, niebezpośredni i nienarracyjny rytm pisarstwa aforystycznego.
Guido Barbieri