"Ce formidable bordel" w świetnym opracowaniu scenicznym Stanisława Michno, odsłania typowe cechy antyteatru - teatru absurdu, którego Ionesco, obok Samuela Becketta, pozostaje głównym przedstawicielem.
Sztuka "Ce formidable bordel" jest finalnym akcentem jego dramatopisarskiej twórczości, która rozpoczęła się od małych teatrzyków w Quartier Latin, by wejść następnie na najwyższe sceny we Francji i na świecie. Bohater to główna postać dramatu. Jest milczący i można go nawet nazwać antybohaterem . Jego uporczywe milczenie w obecności innych postaci, to bardzo wymowna i teatralnie atrakcyjna rola. Cała sztuka opiera się na błyskotliwych dialogach czy monologach oraz pełnej intelektualnej ijęzykowej finezji oraz filozoficznej głębi scenariusza. Dochodzi do tego bardzo wyrazista charakterystyka postaci. Uderzający dla odbiorcy jest bardzo aktualny i ogólnoludzki wydźwięk. Jest to teatr ukazujący samotność człowieka i mizerię ludzkiej kondycji, absurdalność egzystencji oraz daremność pytań o sens życia. Jakie jest przesłanie "Ce formidable bordel"? Odpowiedź należy do widza...

Autor: E. Ionesco
Przekład: Leon Zaręba, Leszek Elektorowicz
Reżyseria: Stanisław Michno
Choreografia: Anna Ochman
Scenografia: Gabriel Abratowicz
Światło: Jakub Siepracki
Dźwięk: Leszek Olejarczyk

Obsada (według kolejności pojawiania się na scenie):

Szef: Robert Trybus / Michał Leśniak
Jakub, Rebeliant: Norbert Burkowski / Marek Wolny
Łucja, Rebeliantka: Anna Dzierża / Karolina Bondaronek
Piotr, Rebeliant: Filip Jurkowski
Tancerka: Anna Ochman
Starsza Pani, Matka Rebeliantka: Zina Zagner
Pani z pieskiem, Rebeliantka: Lea Pradziński
Pan - mąż Pani z pieskiem, Rebeliant: Tomasz Poniży
Pan II (rosyjski emigrant), Nauczyciel, Rebeliant: Stanisław Michno
Dozorczyni: Aleksandra Barczyk / Anna Dzierża
Agnieszka, Kelnerka: Magda Furmanek
W roli Bohatera: Wojciech Michno